anne, her ne kadar blogumu okumadığını bilsem de bu yazıyı sana yazıyorum. olur da bir gün belki okursun, bir şekilde denk gelirsin. ben olduğumu bilmeden okuyuverirsin.
evlenene kadar cinsel hayatıma dair herhangi bir yaşanmışlık tasavvur edemeyeceğinden olsa gerek bu konu hiç ilgini çekmezken ne oldu da bir anda ilgin buna kaydı? ben söyleyeyim; evlendim ve artık cinsel hayatım ulu orta konuşulabilir bir hal aldı, değil mi? ne de olsa size göre biz her gece çılgın aşklar yaşıyoruz ve her gece çocuk yapma ihtimaliyle yatağa giriyoruz. ve yüzümdeki en ufak bir değişiklik hamilelik belirtisi olabilir. ve ben hamile kalırsam şu sıralar bunu istemeyeceğimi bildiğin için de tedirginsin. bana sormadan bebeğe birşey yapar bu diye kuruyorsun kafanda ve beni kenara çekip hakkımı helal etmem böyle birşey yaparsan diyebiliyorsun.
aklım hayalim almıyor. alakasız kişiler bile benim cinsel hayatımı merak edip, soru sormaya yeltenebiliyorlar ya, hele bunu hiç anlamıyorum.
ve ben gerçekten bu meseleye çok sinirleniyorum. size ne ulan benim hayatımdan diye bağırmak istiyorum. torun diye ölmenizin nedenini de anlamıyorum. iki gün sevip üçüncü gün baymayacağınız ne malum, merak ediyorum. ve ben daha kendimi çekip çevirmekte zorlanırken kucağımda bebekle beni tasavvur etmenize ise dayanamıyorum.
bugün sinir yaptım buna, yazmadan edemedim..
4 yorum:
onlar söylemekten vazgeçmeyecekler emin ol o yüzden sen duyma, he de geç...
kendini ne zaman hazır hissedersen o gün olsun her şey :)
ben de hayatımda çocuk için çalışıyoruz lafı kadar abesle iştigal bir laf görmedim. Sanırım bu annelerin çocuklarını her yerde rahatça emzirmelerine benziyor. Tuhaf bir kutsallık kazanıyor bebek hadisesi ve onunla ilgili de herşey mübah.
duymamaya çalışıyorum fery ama bir yerden sonra kopuyorum işte, engelleyemiyorum.. her görüşmemizde bundan bahsedilmesi falan, içimi kıyıyor artık..
malumafatruscugum, ben de memesini ulu orta açıp emziren annelere bakamıyorum, onlar öylece açınca, eğer o ortamdaysam yok olmak istiyorum, yerin dibine giresim geliyor. meme de memeliğini yitirmiş, biberon kıvamına gelmiş oluyor zaten ama olsun yine de bakamıyorum..
böyle bir kültür, insanların döngüsüne girmiş hayatlar.O kadar cok korkuyorum kı benzer duyguları yaşamaktan. Evlenirken girilen kalıplardan, sonrasında birilerine hesap verir konusmalardan..
Böyle bir niyet olsa bile, bırakta duygusunu da, zamanını da ben kararlaştırayım di mi..
ama ortada hak var ya, böyle dersek mazallah helal edilmez ya..
of of, yine de sıkmayın canınızı, sınırlerın hepsi bize zarar. onlar bilmiyor bile ya.
Yorum Gönder