Kısa bir aradan sonra tekrar buradayım..

• Camı açınca evin içi çiçek kokuyor, börtü böcek doluyor, ısınıyor.. Demek ki diyorum bahar gelmiş, yaz gelmiş, kışlıklara yol görünmüş. İlk fırsatta dolabı düzeltmeli, askılıları, kısa kolluları meydana çıkarmalı.
• Servisteki uyku dakikalarımın kaydedilmesini ve sonrasında bana izlettirilmesini talep ediyorum. Ne yamukluklar, ne sesler eşliğinde uyuduğumu bilmek en doğal hakkım diye düşünüyorum.
• Boyun fıtığı sporsuzluğu fırsat bilerek hemen günışığına çıktı. Boynumda müthiş bir ağrı, başımı sağa sola eğmelerim acı vermeye başladı.
• Aylar sonra yeniden evimde temizlikçi var, kendisini yıllar önce rehin almıştık bir sebepten, ama şu an onun ben olduğumu bilmeden evimi temizliyor. Fotoğraflardan tanıyacak muhtemelen. Haydi hayırlısı..
• İki gün üstüste, neredeyse sadece eşe, dosta ve aileye oynadım. Duyurusuzluğun gözü kör olsun. Ana yüreği (sırf annem değil, anne olmuş herkes) çıplak ayaklarıma takıldı. Oysa bilmiyorlar ki ben çıplak ayaklarımla ne kadar mutluyum. Çorapla, ayakkabıyla, terlikle, botla, sandaletle ne kadar mutsuzum..
• Bazı günler işyerinde fena halde şarkı söyleme isteğiyle dolup taşıyorum. Hatta bazen düşük sesle de olsa söylüyorum. Keşke diyorum bir oda olsa, böyle stüdyo gibi, oraya girsem bağıra bağıra şarkı söylesem, sonra çıksam. Şarkı söylemek bana enerji veriyor. Stüdyo demişken, her öğlen davul çalışabileceğim bir yerde çalışmak ne derece ütopik biri bana bunun cevabını versin.
• Şimdiye kadar kimseye Barcelona fotoğraflarımı göstermek zorunda kalmadığım için çok mutluyum. Kimsenin sormaması, görmek istememesi için dua ediyorum. Gezdikten sonra o yerin fotoğraflarını göstermek çok saçma geliyor. Ben gittim, süperdi, sen gidemedin, nihohaha dercesine. Herşey yaşandı, bitti ve orada kaldı bence. Tekrar tekrar anlatmak, fotoğraflarla ispatlamaya çalışmak çok turistvari hareketler. Üstünden zaman geçtikten sonra belki ben de Barcelona üzerine vaaz vermeye başlarım, kim bilir. Ama şu an orası benim için bir güzel anılar diyarı, öyle de kalsın.
• Vavien'i birkaç gün önce izlememe rağmen hala aklıma gelen sahnelerine gülüyorum, ne garip. Ne güzel filmmiş, ne çok akılda kalıcı sözü varmış. Nasıl? Nasıl? Nasıl? Nasıl? Nasıl? bunlardan en sevdiğim..
• Pikniğe gidelim mi?
• Gidelim ama gölgelik bir yeri de olsun, ağaçları bol olsun, sonra çimde çıplak ayak futbol maçı yapalım. Yuvarlanalım, çok acıkalım, ekmek arası etleri lüpletelim, üstüne bir maç daha yapalım. Çığlık çığlığa bağıralım. Yenelim, yenilmeyelim, timsah yürüyüşü yapalım.
• Sinirlenen insan görünce sokakta - dün gördüm mesela bir tane - acayip korkuyorum. Büzüşüyorum resmen. Sesi öyle çıkan insan şiddete de meyli varsa karşısındakine neler yapmaz ki diyorum, ciddi ciddi ürküyorum. Sakinlik iksiri olsa keşke, kime bir damla ekelesem sakinleşse. Anında..
• Nispeten sakin bir hafta, ama yine uykusuzum, hep uykusuzum..