26 Nisan 2006 Çarşamba

işte geçen zaman..

Herkes sevdiği işi yapıyor mu? Tabiki de hayır! Herkes istediği parayı kazanıyor mu? Ona da hayır! Herkes yaptığı işi seviyor mu peki? Yooo.. Ama herkes günde 10 saatini işte geçiriyor.. Öyle ya da böyle.. Az ya da çok, mutlu ya da mutsuz.. Ama en çok da çaresiz.. Bugün canım işe gitmek istemiyor, yatcam evde diyebilen insan sayısı kaç acaba? Ya işsizler, ya zenginler.. Ortasının böyle bir cümle kurmaya mecali bile yok.. Getireceklerini göze almak her yiğidin harcı değil de denebilir.. Peki benim derdim ne? Oturmuş burda bunları yazıyorum. Olmak istediğin yerde olamamak bu bence.. Çıkıp gidememek..

1 yorum:

malumafatrus dedi ki...

en büyük mahkumiyet bu zaten... OKul sınav falan yalanmış bunlar. Para kazanmak zorundayız ve bunun içinde o kadar şeyi yoksasıyoruz, o kadar şeyi kanıksıyoruz ki...

Tabii bide şuda var, mutlu iş yoktur bence... Mevcut şartların en güseli vardır belki birazcık...