Şimdi aldım elime bişeyi, evire çevire bakıyorum, neresi olmamış, neresi sünmüş, neresini nasıl düzeltebilirim diye. İçimde elimde evirip çevirebileceğim birşey olmasının huzuru.. Tuhaf bir enerji hissediyorum. Bu gençler, ah bu gençler.. Ne de enerjikler. Hiç yorulmuyorlar sanki, onların yanında on yaş daha yaşlıyım sanki. Oysa genç sanıyorum ben kendimi, genç, dinamik. Ama şimdi hakkımı yemeyelim, onlar her sabah 6da kalkmıyorlar, akşam 5e kadar bilgisayar başında kafa patlatmıyorlar, gece 1de yatmıyorlar. Enerjik olmaları, en azından benden daha enerjik olmaları normal değil mi? Olsunlar elbet, gözüm yok, aksine onların bana enerji vermeleri falan acayip hoşuma gitti. Hepsinin yanaklarını sıkmak istedim, içimdeki anne uyandı bir an, kıyamam yaaa çok küçüksün sen diyecektim neredeyse birine. Hatta kısmen dedim bile bu lafı.
Acayip bir hafta oldu bu hafta ey günlük kıvamındaki blog. Yazmıyorum diye boşladım sanma seni. Herşeyi boşladım bu ara. Az birşeyleri çok önemsiyorum. Yazın işler değişecek elbet, çimlerde sere serpe yatıp kendimi topraklamayı bekliyorum.. İlk fırsatta. Bir de bisiklete binmeyi. Ama önce izmir..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder