1 Ekim 2011 Cumartesi

yüzsekiz

Yüzün altına düşmek amma da uzun sürdü. Haftaya inşallah..
Açıkçası yazacak neyim var bilmiyorum.
Sadece yüzsekiz kaldığını not etmek istedim.
Bir de hazır ve nazır bir şekilde arkadaşımın gelip beni almasını bekliyorum.
Ama o muhtemelen ya emziriyor, ya da çocuğu uyutmaya çalışıyor..
Bir de yeni iki ev arkadaşım oldu.
Biri sürüngen, biri insan..
Müdür sürüngene hırladı, sürüngen yatak odamda yaşamayı uygun buldu..
Müdür buralar benim edasından bir an bile vazgeçmeden tüm gün kafesinin dışında takıldı, öttü, carladı..

1 yorum:

varol döken dedi ki...

ya ben de 135 no'lu yazıda haline acımış da empati bile yapmıştım. ver empatimi, al sempatini.

asker yolu gözleyeceğine, börek çörek falan yap, yesin garipler yazık...