14 Aralık 2008 Pazar

hiç-bir-şey baki değil şu hayatta...

şu an elimde olan herşeyin bir an sonra yok olabileceği ihtimali ne kadar yüsek değil mi? elde etmek için aylarca, yıllarca çabaladığım birşeyin bir anda avuçlarımdan yok olup gitmesi, çok da şaşırtıcı olmayacaktır. benim olan sonsuza dek benim kalacak diye düşünmek ne kadar ölümcül.. bitirmek, son noktayı koymak hep yapmak istediğimiz ama asla yapmamamız gereken birşey.
ama yetmez, doyamayız, yüzde yüz tatmin için, sahip olma sürecinden çok, sahip olma anına değer veririz ve baştan kaybederiz.. oysa ki sürecin kendisidir aslolan, yaşamın ifadesidir o.

nereye varmaya çalışıyorum?
şu anki halime, elimdekilere, elimde olmayanlara, koşullarıma bakıp da üzülecek birşey bulabiliyorum ya illa.. işte buna varmaya çalışıyorum. hiçbirşeyin kalıcı olmadığı şu kısacık hayatta, tüm bunlar için tasalanmak zaman kaybı değildir de nedir?

macbeth'ten:
ne olacaksa olur, bırak olsun;
en kötü gün bile sonuna varır, bırak varsın!

1 yorum:

malumafatrus dedi ki...

evet zaman kaybı ama...

insanız ya, illa bir şikayet halimiz olmalı. Yada benim gördüğüm modeller böyle... Herşeyi cool karşılayıp nirvanaya eren varsa, bana da el versin isterim, ama o muhtemelen bu iş aleminden elini eteğini çekmiştir, bende çalışmasam nirvanaya ulaşmamam için engelim olmaz gibi:)