bacaklarımdan aşağısı iyi, üstü can çekişiyor..
belim, sırtım, boynum, başım.. ağrı krizine girmeme ramak kaldı.. üstelik aldığım kas gevşetici uyku yaptı, kafam düşüyor. burada çalışmak bana hiçbir açıdan iyi gelmedi.. mutsuzluk hastalığına yakalandım adeta, dayanamıyorum her gün bu yolu gelmeye, bu insanlarla muhattap olmaya..
her sabah "saçmalık bu ya!" diye kalkar mı insan yataktan?
ben kalkıyorum.. her sabah, sabah bile denmez, hava karanlık oluyor zaten.. gecenin köründe kalkıp gecenin köründe eve dönüyorum.. ruhum ben.. ruhsuz bir ruh ama.. sürüklenen, debelenen, son enerjisini, son nefesini nerede sarfedeceği muallak bir ruh..
1 yorum:
bana bunu yapmaya hakkın yok. zaten fevkalade depresifkene sorgulatma bana herşeyleri. Yani aslında senin şikayetlerinden farklı benimkiler, diyorum ya, anadolu yakasında biryerde çalışmaktansa bu dağ başını tercih ediyorum şuan, eve 6'da vardığım için ama neden bu işi yapıyorum, neden sokakta görsem yüzüne bile bakmayacağım adamlarla yüzkere telefonda konuşuyorum bunu bilmiyorum.
Sanırım herkesi dövesim var, çat diye de çatlama vaktimiz pek yakın.
Yorum Gönder