8 Temmuz 2009 Çarşamba

benzemek

insanın annesine babasına benzemesi hep tuhafıma giderdi. ama şu sıralar bunu bu kadar yakından hissetmek, daha bir acı.. yani anne baba sevilmediğinden değil bu söylemem. ama onların beğenmediğin her yönüne sahip olduğunu farketmek, insanın komiğine de gidiyor bir yandan.
nasıl ve kimle yetiştirilirsen onun gibi oluyorsun, kaçışın yok. ben buna eminim!
ama sanırım iyi yönlerini de görmek lazım, hem kendinin hem benzediğin kişinin. başka türlü nasıl dayanılır yaşamaya..

1 yorum:

malumafatrus dedi ki...

Yumurtanın kabuğunu beğenmeme hadisesi diyoruz biz buna. DNA'ya inan ama daha çok diline hakim ol neye "ıygh" yapsan başına gelir, sonra demedi deme:)

Cumartesi'ye kadar bir adet daha şikayet yazısı yazarsan düğününde gelinliğinin eteklerine basıcam haberin olsun.

Sen sakın bir daha evlenme:) bu süreci bir daha yaşama. Ondan kocanın, evinin huzurunun değerini bil. Ayy çok klişe oldum, mutlu oldum:)