her gece aynı ve aynı sendromlar. artık bende sinir falan kalmadı. gerçekten dayanamıyorum. bu anlamsız ve boş tartışmalara daha fazla katlanamıyorum. geçmek bilmeyen şu lanet olası günler bir an önce bitsin diye beklemekten, hayatımdaki hiçbirşeyi idare edememekten yoruldum artık. sürekli sessiz sessiz ağlamaktan, sürekli tepemin tasının atmasından... bitsin artık, bu kadar aptalca bir süreç daha görmedim ben. bu evde herşey stresliydi biliyorum ama bu süreç kadar boktan bir süreç daha yoktur eminim ki.
herşey bittikten sonra olmayan hafızamla bir anını bile hatırlamayacağım şu günleri ve şu an hissettiklerimi şuraya yazayım ki unutmayayım. unutmaktan da yoruldum.
bıraksam kendimi, üç gün durmadan ağlarım, buna hiç şüphem yok.
tümden anlamsızlık denizine kapılmadan biri bitirsin şu günleri. ramak kaldı, burama kadar geldi dememe..
hayat! ne zaman anlayabilcem seni! ya da o kadar boşsun ki anlamaya çalışmakla hata ediyorum belki de!
1 yorum:
yahu iyi bir şeyi bu kadar bezgin halde yaşamasan. Şikayet etme, karamsar olma, evlenicem dinlenicem diye düşün. Ben çevgilinin yerinde olsam bu karamsar kızlan ne yapıcam diye düşünürdüm. Azıcık taze gelin havasına bürün. Bak hayatında çok büyük bir değişim olacak, ona inan , kendi kendini motive et:) kızdırma beni.
Yorum Gönder